این مطلب فقط برای اعضا میباشد . پس از ثبت نام میتوانی ان را مشاهده کنید .

این مطلب به شما کمک می کند تا غرور بیخودی خود را کنار بگذارید و مثل یک انسان معمولی باشید .

همیشه این شعر رو با خودم زمزمه می کنم: اهای دنیا دنیا دنیا دلم ویرونه ی دستای تو دنیا ،

توی بازی زمونه شدم تنها نفرین به تو دنیای بی وفا.

اون وقت دنیا اخمی میکنه و جواب میده : من باعث درد و رنج شما نشدم . شما انسان ها هستید 

که دنیا رو برای خودتون بد می کنید . دستای من کارهای بظاهر خوب ولی بد شما هستند . 

این دنیا خاموشه اما کلی چراغ روشن هست . ولی ادما چراغ ها رو با کار های شیطانی باعث 

خاموشی دل انسانها میشن . 

امان از ادمایی که چشم ندارن دوستشون رو با ی نفر دیگه ببینن.

از این ادما قلب من به خشم می گیره . 

وای امان . امان از این دوست ها که در واقع دوست نیستند و طمع گرند ومی خوان دوستشونذفقط با اونا باشه .

أه ، از این  انسان ها تنفر شدیدی دارم . 

روزی می رسه که اینحلنب دنیا انتقام خودم رو از این ادم ها بگیرم .

پایان

گاهی میشه ، دل ادم بشکنه . اون موقس که چسب رفاقت تکه های خرد شده دل رو مثل اولش 

بچسبونه. اما اون قلب ، قلب سابق نیست . 

گاهی میشه که غم دلتنگی دل رو فشرده میکنه . اونقدر که نتونی از یادشون بگذری ،او وقته که

چاقوی شادی غم ها رو از دلت می بره . 

اما اونا فراموش شدنی نیستن . باید به یادشون بود .

اهی میشه که ادم دوستدار دوستش می شه .

اون موقس که چسب رفاقت پایه دوستی رو محکم می کنه و ما همیشه دوست خواهیم ماند .

ایان

روزی بود و روزگاری بود . سردی پاییز به جنگل غلبه کرده بود و برگان سبز و عاشق درختان را زرد و پژمرده کرده بود . 

پاییز به قلب انسان ها نیز غلبه کرده است . ساکن گوشه ای لم داده بود و به برگان عاشق پاییز  که دستان خود را به باد می دادند ، مینگریست

او تنها بود . تنهای تنها . جلو تر رفت ، دختر دیگری روی ثندلی نم ناک باران  نشسته بود .

انگار پاییز افسوس اور به او هم غلبه کرده بود .

پیشش رفت و با سکوت و خجالت کنار او نشست . 

وبه این ترتیب بود که انها عاشقان حقیقی یک دیگر شدند . 

و عشق را به خقیقت معن کردند.

پایان

عکس های  دوستت دارم . که توسط خودم ساخته شده . در اینجا به نمایش گذاشته شده اند . ♣

♥♥♥♥♥

اشک ریز ارام وزیبا              بگذار دلت ارام باشد

ازهرگونه غمی دلت یک رنگ و ازاد باشد .

دلم غم و شادی مخلوط دارد .        چه کنم که دلم یکی شمارد .

نه شود غم و اندوه و شوق باهم و همراه         نه شود غم و اندوه در دل تنها

پس چکنم من در کاسه ی غم                    چه کنم در چشمه ی نم نم

چشمانم کاسه خون شده                        دنیایم خیلی دگرگون شده

شادی برایم دشوارو سخت                  نرسم هرگز به ارزوی دوردست

خدایا نجات ده مرا از رنج و سختی          دگر نشوم در غم گرفتار 

دانه برف و مرگی برای خورشید

روزی از روز های گرم و سوزناک تابستان ، که همه از

گرمایش اعتراض داشتند. دانه های برف زیر نور افتاب دراز

کشیده بود و کم کم اب می شد.

برگ های بهاری از او می پرسیدند : چرا زیر افتاب دراز

کشیده ای ؟

تو باید به یک جای سرد بروی تا زنده بمانی .

اما برف جواب داد :من خورشید را دوست دارم .می خواهم

خورشید را از نزدیک ببینم.

اما هرچه برگ ها ودرختان  اورا نصیحت کردند

گوش نکرد و حرف خودش را زد.

در پایان او آب شد و به آسمان رفت ولی به پیش خورشید نرفت.

بلکه بالا تر از خورشید  رفت.

او توی کهکشان ها گشت وگذار کرد .

تا بالاخره به خورشید رسید.

از همهی سیارات سوال کرد که ایا می تواند به پیش خورشید

برود یا نه ؟

اما همه گفتند که خطرناک است.

اما او گوشش به این حرف ها بدهکار نبود.

انقدر رفت تا به خورشید فروزان مغرور رسید.

دانه برف خورشید را صدا زد : اهای خورشید سلام ،من به

دیدار تو این همه راه را پشت سر گذاشته ام .

خورشید فریاد کشید : چطور جرئت می کنی من را خورشید

صدا کنی ؟

من جناب خورشید ، سلطان سیارات هستم .

برف با خنده جواب داد: خورشید شوخی نکن .

خورشید عصبانی شدو دانه برف ذا به داخل خود کشید واورا

ذوب کرد.

و دانه برف ما به خاطر خورشید مغرور  جانش را فدا کرد.

پایان

عکس براتون اوردم عکس طبیعت . که نشون میده خدا چقدر عاشق تمام بنده ها و افریده هاشه .